Gözler-Kocabaş Mustafa Abi

Kadın gözüyle başlamıştı her şey.
Bitti yine kadın gözüyle…
Göze mi gelmişti, neydi?
Kadın dendi mi
Anasından başlardı söylenmeye,
Çakır gözlü cadaloz diye..
Sonra da anacığım diyerek ağlardı, sessizce...

Önce,
Çimen yeşili gözlerinde
Çiçek topladığı,
Saçları
gökkuşağı ışıltılı kumralı gitmişti.

Sonra diğerleri..

Petrol mavisi gözlerinin
Okyanusunda serinleyip,
Salkım söğüt saçlarında dinlendiği
Bir kadın varmış...
Hiç sevmediği, gıcık adamın biriyle evlenmiş.
İlgilenmiyormuş gibi davranıyordu ama,
Adamın öldüğünü öğrendiğinde;
Hınzır bir gülüşle
Yine koca aradığını söyledi...

Renkleri gerçek mi, boya mı bilmezmiş.
Birkaç sarışın da olmuş hayatında.
İsimleri lazım değilmiş ama,
Adını duysalar
Kulak kabartırlarmış belki.
Yokluklarında
Gözleri uzaklara kilitli...
Hay mübarek şeyler deyip deyip iç çekerdi.

Şimdi kimin elindedir,
Kimler oynar bilinmez dediği
Bir oyuncağı / bebeği varmış.
Gece gözlüymüş
Onu da bir aşk kazasında yitirmiş.

Kahverengi gözlerde fal açmış, çaresizliklerine.
Gök mavisi gözlerde uçmaları, özgür..
Ha, bir de menevişli bir göz tanımış.
Ama hepsi o kadar...

Bal tadında seyrine doyamadığı;
Yeryüzünün en tatlı gözleri,
Yalnızlık ilacım dediği kadın...
Eşiymiş/ tükendiğini söyledi.

Daha görmedim çıktığı yerlerde onu.
Sordum, hastalandığını söylediler.
Sonra da öldüğünü…

Kadın gözüyle başlamıştı her şey...
Bitti yine kadın gözüyle…
Göze mi gelmişti, neydi?
Hoş adamdı vesselam,
Sevgili Kocabaş Mustafa Abi.