Gözetlemek için uykumu

Yalçın duvarlar tarafından kandırılıyorum hep
uykusuz gecelerde
onun geceye düşen şavkından devşirildiğine inanıp
_ bu yüzden
güne eriyen aya çok küskünüm çok.

Dün gece öylesine karışık düşler gördüm ki
halbuki gözlerim açıktı
_ ve yine adını ağzımda bir kor gibi tutuyordum
birden parlayan bir kıvılcım belirdi gözbebeklerinde
ve hangi yüzün bana bakıyordu hiç bilemeden.

Geri çağırıyordu gecenin sessizliği gözkapaklarımı
rüyalar dökerek sabaha kadar sonsuz ve isyankar
öylesine belirgindi ki
gölgen gibi tavana çökmüş uykusuzluğum.

_ Yıldızlar çıldırmıştı yine
bildik hiçbir sözlükte bulunmayan kelimelerle
kozmik bir geleceğe
işte öylesine uzak bir yerden seslenerek
uzaklara yürüdük
binlerce kez bir gölgeden başka bir gölgeye sürterek çürüyüp
içime çekip ayın kokusunu gecenin ırmaklarında çolpan.

_ Direniyorum yakalandığım uykuya
herkes yeni uyanırken
pek / çok
özledim.