Göz yumuyorum... Şiiri - Murat Ülkü

Sensizliğin gölgesi kurşun gibi çökerken ruhuma,
Bir hiçliğin girdabında kayboluyorum usulca.
Varlığın bana nefes, nefes alıyorum senin soluğunla,
Yok oluşun korkusu sarar her yanımı sensiz acımasızca...

Gözlerinin derinlikleri, umutlarım sığınağımdı,
O derinliklerde biriken karanlığa razıyım şimdi,.
Sözlerinin sıcaklığı, gülüşlerin hayatımın anlamıydı,
O buz kesen sözlerin ayazına da eyvallahım şimdi...

Sözlerin bir zamanlar kalbime nakşedilen şiirdi,
Şimdi o şiirlerin yerini sessizliğin çığlıkları aldı.
Aşkınla yeşeren fidanım, kurak topraklarda solgun şimdi,
Senin beni yok etmene ses çıkarmadan boyun eğiyorum sevgili.

Biliyorum, bu bir teslimiyet, bu bir çaresizliğe Ram etme olur,
Ama sensizliğin korkutan dehşeti yanında her acı hafif kalır.
Kendimi ateşe atsam, senin ellerinle yansam bile yeter,
Sensiz yok olmaktansa, ödüldür senden gelen her türlü keder.

Belki bir gün duyarsın ve anlarsın bu sessiz çığlığımı,
Bu her şeye göz yummanın ardındaki gerçek sevgiyi.
Ama o gün geldiğinde ben, belki de çoktan gitmiş olurum,
Senin beni yok etmene izin vererek, kendimden geçmiş olurum...

Küllerim savrulsa rüzgarlarda,ve anılarım silinse bile,
Bu garip bir kısır döngü, bir çıkmaz sokak belki de,
Sensiz yok olmaktan korktuğum için razıyım her çileye.
Senin beni yok etmene göz yumuyorum, isyan etmeden kadere...