" Gözyaşım Sel Oldu"
Artık dizginleyemiyorum,
İçimde biriken o tuzlu nehirleri.
Her bakışımda, her nefeste,
Yine sen, hep sen... ve o derin boşluk.
Sana ağladığım her gece,
Gözpınarlarım birer setti,
Ama yıktın, yıktın o bendleri.
Şimdi, yanaklarımdan süzülen sadece su değil;
Kaybettiğim bütün umutların acı tadı.
Biliyorum, kimse görmez bu seli,
Sessizliğin kuytusunda boğulur bu hıçkırıklar.
Fakat inan, odamın tavanı bir gökyüzü olsa,
Yıldızlar bile batardı o şiddetli akıntıda.
Bütün şehir uyurken,
Benim içimde bir tufan kopuyor.
Her damla, sensizliğin ağır bir itirafı.
Gözyaşım sel oldu,
Ve ben bu selin ortasında
Sana yetişmeye çalışan yorgun bir kayıkçıyım.
Durmuyor.
Ne zaman bitecek bu fırtına?
Ne zaman kuruyacak bu deniz?
Gözlerim yoruldu artık,
Bakmaktan değil, akmaktan yoruldu.
Gözyaşım sel oldu, ve bu şehir
Artık sadece senin yokluğunla ıslak.
Derya🌹 Filiz ✍🏻
Kayıt Tarihi : 22.12.2025 00:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!