Görüş Günü Şiiri - Adem İrhan

Özlemekten ibaret değil bu çektiklerim
Sabrın hançeri kından çıkıyor zaman zaman
Yetmedi mi bahtıma susup diz çöktüklerim
Demir parmaklık mıdır kirpiğin vermez aman
Bilmem ki gözlerinin görüş günü ne zaman

Kader mahkûmu olsam belki berat alırdım
Kırıp zincirlerimi belki azat olurdum
Kâh hücrene sığınır kâh sende kaybolurdum
Göğüs kafesim beni sıkıyor zaman zaman
Bilmem ki gözlerinin görüş günü ne zaman

Bir tarifsiz sancı ki fütursuzca saplanır
Dünyanın bütün yükü üzerimde toplanır
Gözlerim sanki Nisan yağmuruyla kaplanır
Bir bulut üzerime çöküyor zaman zaman
Bilmem ki gözlerinin görüş günü ne zaman

Her gün daha büyüyor derdim de kederim de
Vuslata borcum olsa kanımla öderim de
Hani nefes almasam buna ecel derim de
Bir alev sol yanımı yakıyor zaman zaman
Bilmem ki gözlerinin görüş günü ne zaman

Az insaf et dön artık böyle hasret mi olur
Dayanmıyor bedenim böyle kasvet mi olur
Yumruk kadar yüreğe böyle zahmet mi olur
Gecelerim yine sen kokuyor zaman zaman
Bilmem ki gözlerinin görüş günü ne zaman

Sabrı sükuta sarıp için için yandıkça
Daha büyür yangınım yangına dayandıkça
Tövbeme tövbe deyip kahıra boyandıkça
Hayalin penceremden bakıyor zaman zaman
Bilmem ki gözlerinin görüş günü ne zaman