Görünmez Kalem Yazdı Şiiri - Saliha Öcal

Yıllarca bir ümitle,sığınmıştım dalgalı limanlara.
Gecenin sessizliği,seherin yalnızlığı dosttu bana.
Dağdağalı düşünceler yoldaştı,derin dalgınlıklara.
En karanlık an da,görünmez kalem yazdı seni bahtıma.

Bir tufan vurdu öfkeyle,iç dünyama ve bakış açıma.
En sessiz çığlık,kürsüden haykırıyordu toplananlara.
Müzik sustu,yazılanlar silinmişti söz artık ahyârda.
En karanlık an da,görünmez kalem yazdı seni bahtıma.

Her gelen imtihan hulâsaydı,mübre yaşadıklarıma.
Vesile beklemediğim yerden çıkıp gelmişti karşıma.
Adımlarımın yönü değişti,kader çizgimde kırılma.
En karanlık an da,görünmez kalem yazdı seni bahtıma.

Yazar bakındı,yeniden can vereceği kara sayfaya.
Bir fırtına esti ki,ayakta gezinenler alabora.
Fırtına dindi,yeni bir pencere açıldı hayatıma.
En karanlık an da,görünmez kalem yazdı seni bahtıma.

Sarstı ve yıktı güvendiklerimi tek tek aldı enkaza.
Koptum tutunduğum ince dallardan,ferahça bir edayla.
Fiziksel ve ruhsal değişimler,buse kondurdu anlıma.
En karanlık an da,görünmez kalem yazdı seni bahtıma.

Edremit/Van.