Lütfen önce videoyu izleyiniz.
/
Adam, öfkesini kontrol edemeyeceğini anladığı o en ağır anda, çocuğuna zerre zarar gelmesin diye kendi canını yakan yolu seçip evi terk ediyor. Bu bir kaçış değil; bir babanın kendinden bile evladını koruma iradesi, en zor imtihanın sessizliğidir.
Ve kadın… Onca yıl geçmesine rağmen hâlâ babasının neden gittiğini anlayamamış. Hakikatin gölgesinde büyüyüp ışığı hiç görememiş biri gibi.
Beşikler vermişim Nuh'a
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun?
Devamını Oku
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta