Görmedim Şiiri - Andelip Andelip

Baktım, her yerde zulüm, vicdanlara sığmayan,
İz sürüp derinlere, dalanları görmedim...
Bir hüznün acısıyla, gönüllere doğmayan,
Hatasını bilmeden, gülenleri görmedim...

Söz vardır ok misali, alır dalı budaktan,
Nifakın karanlığı, sızar şimdi dudaktan,
Her bir adım çamura, saplanırdı odaktan,
Şeytanın tuzağını, bilenleri görmedim...

Kim ki; Bu hak yolunda, vicdanıyla yanmayıp?
Kim ki, günah yükünden, nefesiyle sönmeyip?
İçinde ateş dolu, kibirlere kanmayıp,
Hep tevazu içinde, kalanları görmedim...

Nice vebal yükünden, kalpler darlanıp çöker,
Bir kalpte iki duygu; Ya neş’e, ya da keder,
Hakk’a açılan eller, sessizce niyaz eder,
Bu asrın girdabını, bulanları görmedim...

Gördüm ki, çok konuşup, ağzı kelâm savurup,
Yapmaz ama söyler hep, hikmetinden dem vurup,
Kalbin dert ve hüznünü, gözyaşıyla durdurup,
İhlâslı amellerle, dolanları görmedim...

Çok vakit vardı elbet, merhamet dilerken hâl,
Mazlumun feryâdıyla çınlardı göklerde kâl,
Allah’ın rızasıyla, yaşar iken bu ikbâl,
Dünya zevkiyle mutlu olanları görmedim...

Hâsılı, beşer bencil, ruh bulanık her zamân,
Kimse kimseye değil, kendi nefsine düşmân,
Nefs putunu kırmadan, eylemez artık amân,
Şu dünyayı kalbinden, silenleri görmedim...

Viran olmuş bir asrın, vicdansız her devrinde,
Heder olan bir ömrün, cefasının cevrinde,
Hakikat yolcusunun yüreğinin tavrında,
İmanla ve iz’anla, gelenleri görmedim...

...andelip...