Görgüsüzü Görme Şiiri - Mehmet Postallı

Görgüsüz kişinin görme yüzünü;
Adap bilmez, tatsız, tuzsuz konuşur.
Bir adam belleyip, açma özünü;
Sırrını saklamaz, ussuz konuşur.

Alay etmek için hep eksik arar
Hatır, gönül demez, birçok kalp kırar
Alakasız yerden, sorular sorar;
Yararlı laf etmez, özsüz konuşur.

Devamlı övünür, sonradan görme
Elinden gelirse, yanında durma
Düzeltirim sanıp, kendini yorma;
Ağzı ayar tutmaz, yüzsüz konuşur.

Toplumun içinde, küçük düşürür
Bir sofrada ne var, ne yok aşırır
Sürekli gaf yapar, sabrın taşırır;
Sözleri tat vermez, hazsız konuşur.

Görgüsüzden gelin alma, kız verme
Birlikte iş kurup, fazla yüz verme
Yakın durma, bir karede poz verme;
Her hali gıcıktır, sözsüz konuşur.

2017