Yalan tarlasına ekilse tohum,
Sulanması boşa, alınmaz verim.
Arşa çıksa sesim, avazım, ahım,
Sözcükler boğulur, bu kuyu derin.
Gerçek varken neden söylenir yalan,
Soldurtup bahçeler, eylenir talan,
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Arşa çıkan avazlar, ahlar ve sesler eğer Arş-ı alanın sahibine manalı ve hikmetli gelmişse tekrar derin kuyulara atılıp boğulmaya mahkum edilmezler Evrim hanım. Zira o yüce Arşın Rahman ve Rahim olan sahibi kullarına karşı çok merhametli pek şefkatlidir.
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta