Gönülucunda Şiiri - Yahya Aygün

Cemreler düşerken,bir bir yeryüzüne,
Hasret kar olup yağdı canımın üzerine.
Her sabah dünya gülümserken güneşine,
Özlemin bulut bulut doldu gözlerime.

Günler sensiz koparmakta ömür yapraklarını,
Koparıp atmakta maziye,okumadan satırlarını.
Kimse bilmez yüreğimde ki, hasretin sancısını,
Sensizken, benimle paylaşır mısın rüyalarını?

Seher yeli olsam Medine’nin sabahların da,
Seni arayıp bulsam gül kokan o sokakların da.
Sonra sarılıp boynuna sımsıkı, kalsam kollarında,
Esip gitsem sonsuzluğa, gül kokunu içime alıp da.

Gül kokunu almak için beklerken solsam başucunda,
Rüyalarına girebilmek için uyuyup kalsam gözucunda.
Kölen olup emirlerini beklerken ölüp kalsam ayakucunda,
Bana da küçücük bir yer olduğunu bilsem gönülucunda.

Deniz gibi Senin özlemini bağrımda saklıyorum.
Hasretinin kayalıklarında yüreğimi parçalıyorum.
Ölüm hızla gelirken bana, ömrümü Sana saklıyorum,
Rabbimden af ümit edip, cenneti kokunda bekliyorum!