Gönülsüz Şiiri - Mervan Yılmaz

Rüzgârlar esmede gönülsüz,
karanlıklar çökmede.
Güneş doğmada gönülsüz,
gönül kendi kendine gönülsüz.

Yağmurlar yağmada,
baharlar çiçek açmada;
kuşlar uçmakta gönülsüz,
aşk olmakta gönülsüz.

Kalem kâğıda değmekte gönülsüz,
notalar müziğe düşmekte.
Söz şiire gelmekte gönülsüz,
şair kendinden gönülsüz.

Gayrı dokunmak göğün mavisine…
İçimdeki çocuk beklemekte gönülsüz.