Gönüllere İlmi Dokur Öğretmen

Bilgiye susamış genç fidanlara,
Bengisu misali akar öğretmen.
Ülkenin vârisi saf civanlara,
Fazilet ışığı yakar öğretmen.

Tezgâhından geçer sayısız insan,
Terbiye öğrenir, kazanır irfan.
Eğitim dalında hakiki uzman,
Gönüllere ilmi dokur öğretmen.

Her bölgede akar alnının teri,
Aydınlığa doğru kutlu seferi,
Gayretle değişir yurdun kaderi,
Memlekete hep hizmetkâr öğretmen.

Öğrencisi olur dağdan, ovadan,
Okutup, anlatır ilmî dâvadan,
Yavrular uçarken bir gün yuvadan
Hicranla gözyaşı döker öğretmen.

Bir harf öğretene olunur köle,
Âlime saygıyla gelir merhale,
Devran kıymetini bilmese bile,
Kalplere vefayı eker öğretmen.

Dünyada her meslek değerli elbet,
Ederler her biri vatana hizmet,
Muhtaçtır hocaya tüm beşeriyet,
Toplumu eğiten fikir öğretmen.

Rehberlik millete sade amacı,
Cehalet derdinin müşfik ilacı,
Nesiller ardında dâim duacı,
Ahrette yüzü ak çıkar öğretmen.

Varoğlu, zordur bu mesleğin işi,
“Eti senin…”demez artık her kişi,
Yandıkça kalbinde hizmet ateşi,
Sabırla işine bakar öğretmen.