Gönüle İsyan Şiiri - Serkan Gökü

Gönüle isyan

Gönül sana sevme demedim mi ben
Yaptın işte yine kendi kendine
Neden aşık oldun sen; söyle neden?
Ettin işte yine kendi kendine

Acı çeke çeke mecnuna döndün
Büyük bir alevdin erkenden söndün
Yılanlar gibi yerlerde süründün
Çöktün işte yine kendi kendine

Birini görür görmez aşık oldun
Aniden onun ile taşıp doldun
Ezildin incindin yine yok oldun
Bittin işte yine kendi kendine

Kader mi yoksa talih mi sendeki
Bitip tükenmez bir aşk busendeki
Giderilmez bir çile bu bendeki
Çattın işte yine kendi kendine

Anla artık gelmiyor güller dile
Bakıp da gülmüyor garip bülbüle
Gülüyor haline şu kalem bile
Düştün işte yine kendi kendine

Ben senin yüzünden oldum madara
Düştüm çıkamayacağım bir dara
Sen kendi kendini gömdün mezara
Öldün işte yine kendi kendine

Ne eğlencem kaldı ne de bir neşe
Bir türlü çıkamadım ben güneşe
Sen kendi kendini attın ateşe
Yandın işte kendi kendine

SERKAN’ ım isyanlar figanlar eder
Düşmanlar görse seni bana ne der
Şimdi her tarafın hüzün ve keder
Battın işte yine kendi kendine

SERKAN GÖKÜ
Terkedilmişliğin Şairi(serkan Gökü)