Gönüle Elveda Şiiri - Selahattin Ölmez

GÖNÜLE ELVEDA

Yetmişli yıllarda koyduk temeline harcını,
Uğruna ne insanlar, kaybetti hayatını canını,
Can veren bir dostun kızı verdi, sana adını,
Şimdi gönül gönüllere gömüyor, hatıralarını.

Bir çiçek açtı seksen beşte, isdemir bahçesince
Bitti sevda çekmek, gönül gönüllere girince,
Taze bir aşk başladı İsdemirde inceden ince,
Gönüller taşıyacak bir ömür, bu aşkın anılarını.

İlk ateşi verdiğimizde, dört beş nolu tüyerden,
Bir heyecan fışkırıyordu seyreden tüm gözlerden,
Sanki bir bebek doğuyordu ilk defa annesinden,
Unutulmaz destana benzetti gönül, şimdi hatıralarını.

Çalıştık yıllarca sende, iki sevdalı gibi beraberce,
Yüreğimiz senin için attı durmadan gündüz ve gece,
Çok canlar kaybettik acılar çektik istemesek te,
Şimdi tarih sayfalarına gömüyoruz, eski hatıralarını.

Ürettik hep birlikte, rekorlara imza attık sayende,
Gurur duyduk, onurlandık, yaş kemale erdi hanende,
Aşım oldun, işim oldun, nimetin var bedeninde tenimde
Unutmak çok zor olacak, yaralar açsan da bu gönlümde.

Son dökümdü, sanki son nefesini veriyordu yoldaşım,
Tarihe gömülecekti sanki sırdaşım hayat arkadaşım,
Yinede sönmez yüreğimde yanan, sevdan ateşin,
Bulunur mu bana senin gibi yar, seni öylesine sevmişim.

Son suyunu verdiler, zemzem saydım, kurban kestiler,
Kestiler tepeden tırnağa boyun posun otopsini yaptılar,
Kazdılar her yanını mezar gibi, gönül ölmüş dediler,
Zabıt tutup, rapor yaptılar, arşivlere koydular anılarını.

Adı gönüldü gonca gül gibiydi ilk ateşi aldığında,
Ana oldu, büyüdü evlat verdi, üretti ergenliğinde,
Vakit saat geldi, acı verdi, ağlattı elveda dediğinde,
Bulunur mu bilemem bir başka dost, hiç senin güzelliğinde.

Ölmez hüzünlense de gönlü rahat, sana elveda derken,
Bir çağ kapatıyorsun çünkü yeniçağı açmak için giderken
Ulusum gurur duyacak, geleceğin abidesi gönülden,
Gençlere emanet olasın Gönül, hatıralar bize yeter giderken.

SELAHATTİN ÖLMEZ
20.TEMMUZ.2006