Gönül yolu... Şiiri - Hasan Belek 2

​Bir yolcuyum, menzilimi sormuşum,
Gönül denen bu han içre durmuşum,
İki sesle her gece yoğrulmuşum,
Biri "haydi", biri "geri dön" diyor.

​Biri der ki: "Dünya fani bir pazar,
Aldanma ki ecel peşinden gezer,
Nefsin atı her an toprağı kazar,"
Şeytan tuzak kurmuş, "ayağın kayar."

​Öbür ses der: "Sabret, bu yol O'nadır,
Her dikenin sonu bir gülşenadır,
Yandıkça ruh, arşa doğru kanattır,"
"Korkma" diyor, "sahibin seni kollar."

​Gâh zakkumun gölgesinde kalmışım,
Gâh bir zeytin dalına tutunmuşum,
Gözyaşımla abdestimi almışım,
Secdem O'na, duam O'na varıyor.

​Bazen ümit yelkenimi şişirir,
Bazen bir fırtına beni aşırır,
Kalbim bu savaşta aklı şaşırır,
Yine de pusulam O'nu gösterir.

​Anladım ki bu yol varmak değilmiş,
Bu yolda O'nunla olmak her şeymiş,
Ruh O'nun ateşiyle pişmeliymiş,
Hamdım, piştim, şimdi "O"na gidiyor...

Hasan Belek
11 Ekim 25-Akçay