Gönül Seni Anarken Şiiri - Fevzi Şahingöz

Gönül seni anarken, sanki durdu zamanım
Böyle sessiz sedasız, sensiz geçti yıllarım
Işığımı kaybettim, zindan oldu her anım
Böyle sessiz sedasız, sensiz geçti yıllarım

Gözümden akan yaşlar, dinmedi hiçbir gece
Adını anan kalbim, yanıyor ince ince
Sesim çıkmıyor artık, tükendi her bir hece
Böyle sessiz sedasız, sensiz geçti yıllarım

Her gecemde adını, fısıldar oldu rüzgâr
Düşlerim bile soldu, yok oldu azar azar
Kimsesiz çaresizim, içimde bir hüsran var
Böyle sessiz sedasız, sensiz geçti yıllarım

Hasretinle avunurken, yokluğunda yandım ben
Tek seni sevdim amma, bilemedin bunu sen
Dermanı yok bu aşkın, yaralıyım derinden
Böyle sessiz sedasız, sensiz geçti yılarım

Bir resminle avunup, ümitle hep beklerim
Ne gelen var ne soran, gamlı geçti günlerim
Bu hayatın kahrını, yine de ben çekerim
Böyle sessiz sedasız, sensiz geçti yıllarım

Fevzi Şahingöz