Gönül Sana Mecnun Şiiri - Sadık Kocabaş

Gönül Sana Mecnun

Sev ki bülbül ötsün tatlı dilinde
Aşk pınarı coşsun gönül elinde
Çaldığın bağlamanın ince telinde
Sana dokunmayan elden bana ne?

Gözüm yolda kaldı gelmez misin sen
Felek vurdu beni bilmez misin sen
Bu sevdayı kalbe salmaz mısın sen
Sensiz geçen günden yardan bana ne?

Derler ki; sevdaya düşenler yanar
Hasretin rüzgârı kalbimi sınar
Gözümdeki yaşlar hep seni anar
Uğrunda dökülmeyen dilden bana ne?

Rüyalarım bile zehirle doldu
Gönlümün bahçesi erkenden soldu
Yüreğim bir çölde tek başına kaldı
Bu garip hâlimi bilmeyen elden bana ne?

Alevler düşürdün cana sora sora
Yıkık bir viranede kaldım bin çare
Yaralı gönlümü sen çektin nâra
Onda senin gibi yardan bana ne?

Mecnun’u eyledin derdiyle talan
Yoktu dermanımı aşkınla bulan
Ne kadar da çeksem gönlüme dolan
Buna isyan etmez kalemsiz şair’in alanı, sana ne?