Gönül Mahpusanesi Şiiri - Mustafa Bertan

Ne umutlar yüzer hayal deryasında
En taze baharında vücut ikliminin

Gecenin karanlığı uyanır ay ışığıyla
Yanık bir türkü düğümlenir boğazında baykuşun
Çiğ düşer gözlere sisli sabahlarda
Kim bilir
Belki görmek istemez darağacını
Güneş doğmaz ufuk çizgisinde kalır

Daha olmadan solar yediverenler
Baharın en güzel döneminde mevsim kışa bürünür
Yok, olur sığındığın liman
Çalkalanırken deli dalgalar
Hırçın bir fırtınayla mendirek yıkılır

Göğüs kafesine mahkûm edilmiş yürek
Bu son görüşte çırpınışıdır
Hüzne boyanır bütün duvarlar
Can suyu çekilir toprakların
Açılmaz küflenmiş prangalar
Ve ben biliyorum ki
Bu yürek sen sevmekten sanık