Gönül Kuşuyduk Şiiri - Seçim Seziş

Bir mavi gönül kuşuyduk biz
İkimizin de camdandı yürekleri
Bakardık en temizinden dünyaya
İkimize fazla geldi bu dünya
Nerde yanlış vardı bilmiyoruz
Yalan olan insanlardı biz değil
Bir mavi umuttuk ikimiz
Verdikçe çoğalırdı sevgilerimiz
Çocuk kalmış ruhlarımız
Her gün küser kavga ederdi
Sende çiçek papatyaydı
Hep seviyorum çıkardı
Bende çiçek mahzun bir gelincik
Dokununca küser kırılırdı
Vardı elbette ikimizin de sevdikleri
Sevmeyi seviyorduk ikimiz
Pamuktu yüreğimiz, ışıktı düşüncelerimiz
Kimseleri kırmadık da
Yanlışı ikimizi kırarak yaptık.
Vazgeçilmezlerimiz uğruna
Vaz geçtik bizden
Kim bilir kaç bahar sonra severiz
İkimiz bir başka tenlerdenlerken
Yaz bitti, sonbaharda bitiyor...
Önümüzde koca bir kış mevsimi var
Ben biletimi aldım en ön sıradan
Manzarası bol, sol yanı boş
Alışmışım bir kere hep yalnız seyahate
Arada bir mola verilir,
Gelir belki birileri oturur.
Zaman geçer böylece
Öğrendim bu düzeni
Gelen gider, giden gelir.
İçimizde bir çocuk var
Dışımızda yılların parmak izi
Saçlarımızda gümüşten teller
Yüzümüzde derin çizgiler
Ve yürümekten yorgun ayaklar...
Mevsim şimdi sonbahar
Bende mavi bir çocuk,
Sende haylaz, kızıl çilli bir çocuk var.
Sen sevi yorumları isteyen
Her toprakta çiçek açan papatyalar
Bende dokunmayın kırılırım
Ellemeyin küserim diyen al rengi gelincikler.
Veda etmeli bazen, vakti gelince
Kırılsa da yürekler, bir yaprak düşse de dalından
Biz o parçaları alır süsler şiir yapar satarız
Kim bilir kaç şiir olur ikimizden
Kim Bilir kaç roman çıkar ayrılığımızdan...