Gönül Küskünü Şiiri - İsmail Civelek

en yakınım en uzağım küstüler
neden bilmem nedensiz
sebeb desen yok sebebsiz
kısmetsizmiş im ben kısmetsiz

bu sahte dünyanın düzenine
selam vermem bana küsesine
kim el uzatıyor düşenine
nasipsizmiş im ben nasipsiz

el oluyor yüzüne baktığım
terk ediyor yürekten taptığım
çok oldu yalınız kaldığım
sahipsizmiş im ben sahipsiz

böyledir civeleğin halleri
gezer dolaşır yadelleri
gönül küskünü oldum
kimsesizmişim ben kimsesiz

develi köyü
pamukkale
denizli