Kavrulup, közlerde yanan ben oldum

Hayalin gözümün önüne geldi,
İsmini hasretle anan ben oldum,
Hasretin ok gibi bağrımı deldi,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Senden başka yoktur benim hayalim,
Yürümez ayağım, tutmuyor elim.
Yaratan Mevlâ'ya ayandır hâlim,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Gece gündüz daim seni düşünüp,
Durmadan hep hayalinle avunup,
Gelmeyince Mecnun gibi savrulup,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Kâr etmedi el âleme sözlerim,
Perde inip görmeyince gözlerim,
Zehir oldu baharlarım, güzlerim,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Dağlara, taşlara seni sorarak,
Bülbül gibi daldan dala konarak,
Yazın buharlaşıp, kışın donarak,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Kurbanı olunca kötü kaderin,
Olmadı, olmaz da benden haberin,
Bağdaş kurup çöküp üstüne yerin,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Gece gündüz feryat figan eyleyip,
Meramımı kurda kuşa söyleyip,
Varıp tenhalarda gönül eyleyip,
Kavrulup közlerde yanan ben oldum.

Benim artık kimseyi görmez gözüm,
Aklıma gelirken o ceylan gözün,
Ben senin kalbini çalan hırsızım,
Senin için yine yanan ben oldum.

Bir meleksin, kimler dalına konmaz,
Senin hayalinle yanan ben oldum.
Belki de hiç olmaz benden haberin,
Nerede bileceksin neyim ben, kimim?

Senin için piştim, ben kebap oldum,
Vuslat özlemiyle yanan ben oldum.
Ne söylesem gerçeğini söylerim,
Gerçekten ben hep gözyaşı dökerim.

Yalan dünyaya meyletmez gözlerim,
Yine hasretinle yanan ben oldum.

06.02.2024
Mesakin