Gönül ister ki böyle bitmesin

_bulutlar karanlık
yine bir cenk havası var nisan ayında
her yerde saçma sapan yazılar kâğıttan gemi
cephesiz sapatik siklonlarda uçuşan
envai çeşit yalan rüzgarlarında

bende ise avdan kaçan ceylan edası

_yoruldum
gökyüzündeki kutup güneşinden
halbuki cebimde ılık bir bahar havası var
nihayet bu şehir kapılarını açmaz oldu derken
kendimi çocuklar gibi şen hissederken

saymadım bu kaçıncı sırt yarası oldu

_vuruldum
beyaz buharların çiy olduğu tepelerin ardındaki çay bahçelerinde
fındık fiyatlarından bir haber gezerken
ne olurdu serin rüzgârlar gibi vursaydı bir bozlak havası şimdi yüzüme
böyle bitmeseydi bu bar havaları

artık geride kalsaydı bu kış masalları

_bir umut arıyorum,
alnından vurulmuş dizleri kırık bir tay gibi mahsun
hayret şimdi şehir ne kadar uzak
özlüyorum kamyoncu lokantasında bir bahar akşamını

yine çay bardağında bir kahve söylerken

_ey adalet
şimdi heveslerimin göç zamanı oldu
dalganın kumsalı öptüğü yerlerden umut
neden yayılmasın ovalarıma / dağlarıma / bozkırlarıma

gönül ister ki böyle bitmesin