Gönül İşleri Şiiri - Münzevi Zeyrek

Münzevi Zeyrek
71

ŞİİR


30

TAKİPÇİ

Gönül İşleri

Ben kadını,
uzaktan severim ilkin.
Adımları değdi mi kaldırıma ağır ağır…
Topuk sesleriyle,
yüreğimde bin yıldır suskun bir şair uyanır.

Sonra kıvrımlarından…
Kıvılcımlar düşer kalça çizgisine.
Kadın, yaşar dudaklarımda…
Türküsü söylenmemiştir henüz…
Şiir gibi doğmayı bekler kâğıtta.

Çapkın değilim dostlar…
Belki yitmişim bu kalabalıkta…
Belki yalnızlık çökmüş omuzlarıma…
Ellerim her zaman doludur…
Yalnızlığın taşlarıyla…

Bu sevda değil...
Belki bir başkaldırı…
Tutulmamış ellerin,
eksik öpüşlerin,
ve bitmemiş gecelerin toplamı.
Bense,
yarım kalmış kadınların kıyısında
tam olmayı uman bir ömrün sancısı…

Bir sabah uyanırım…
Yastığım boş.
Başucumda ne nefes, ne ses...
İçimde kıyamet bir kalabalık…
Sevgiler, terk edişler, başlangıçlar…
Ben aşkı sokaklara asmış bir serseri…
Yolda kalmışım belki…

Ah be dostlar…
Belki tenim suçlu…
Belki de gönlüm biraz fazla misafirhane…
Dilim mi azıcık kıvrak…
Yoksa gönlüm mü açık fazla?
İki güzel laf ettik diye
Hemen mi geçtiniz karşıma,
ahlak nöbetçisi kılığında?

Ben kadına çiçek almayı bilmem.
Kendimi saksı gibi uzatırım…
Begonvil gibi sarkarım boynuna…
Teninin sıcaklığına nefesimle sarılır.
Ya da kaktüs gibi batarım derin derin…
Gecenin karanlığında, çıplak ve keskin…
İzimi bırakırım yatağının tarihine…
Parmak uçlarında titreyen arzuyla…
Bir yastıkta üç sevda eskittim…
Çarşaflarımda ten kokularını…
Özgürce, yazdım alfabenin bütün harfleriyle.

Ben kadını sözle soyarım…
Giydiği sessizlikleri tek tek çıkarır.
Bakışlarımla usul usul çıplak kalır…
Sözle ısıtırım tenini…
Dudaklarımda cümleler dokunuş olur.
Eğer “gel” derse bir gece…
Yalnızlık kapının dışında bekler…
Ve dünya...
Kadının teninde sabaha kadar bayram eder.

Münzevi Zeyrek
Kayıt Tarihi : 7.10.2025 11:52:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!