Gönül Dostu Şiiri - Bilal Yalçın

Eğme sakın sen yüzünü gönül dostuna
Bir gün ararda muhtaç olursun dostunun postuna
Ne hikmetse etmezsin bir kelam dostuna
Sinendeki yaraya melhem olayım sen güven kara gün dostuna

Senin o güzel yüzün ay gibi parlar
Sen beni andıkça ben bilirimki kulaklarım çınlar
Sanki mecalin kalmamış dizlerin sızlar
Dök içini güven dostuna benden sır çıkmaz

Figan ile düşme gaflete
İçindeki sırra sen sabrede
Sen sabır taşı olma kendini mahvede
Dök eteğindeki taşları o kendini kahrede

Zanapa. Lının şiir defteri

B.Y