Gönül Depremi Şiiri - Aziz Fehmi

Seni ilk gördüğüm de başladı bu sarsıntı.
Önceleri anlamadım hayalindeyim sandım.
Zelzele olduğunu enkazında kalınca anladım.
Kıpırdayamıyorum üstüme düştü sensizliğin yığını.
Gönülden bir merhabana ne çok muhtacım şimdi.
Tut ruhumdan çıkar beni aşkın bu garip yığınından.
Bir yer seç bana Mecnun’un Ferhat’ın yakınından.
Ne zormuş ölmeden mezara girmek yaşayınca anlıyorum.
Sanki bu dünyada seni bir daha görmek için yaşıyorum.