Sen; bir yaz denizinin karşısında bir ağaç gölgesinde
Tedirgin edilmeden uyuyan bir toprak parçasındasın.
Sen; bir bahar sabahında çıplak ayakla koşulan çimlerde
Sıcak bir günün bitimine doğru aniden esiveren serin bir rüzgârdasın.
Sen; istekle ısırılan bir peynir diliminde,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta