Gönül defterime Şiiri - Murat Ülkü

Gönül defterime titrek bir el uzandı,
Sözlerim gecikti, harflerim yorgun.
Oysa içimde bir volkan yanardı,
Senin adınla uyandı bu derin vurgun...

"Geç kaldım," diyor, şimdi bu yarım kalan mısra,
Telafisi zor bir pişmanlık gölgeler beni.
Aceleyle geçen, kısacık bir iki fısıltıysa,
Bütün bir özlemi nasıl anlatır, bilmem ki.

Zamanın çarkı beni öğüttü durmadan,
Düşlerimi bile erteleyen bir büyük telaş.
Her nefeste bir dağ yükseldi yorulmadan,
Sana ulaşmak için attığım her adım, yavaş.

Unutmak mı? Bu kelime kalbime yabancı,
Sen, her anımda sessizce atan bir nefessin.
" Yoğundum sadece" hayat, yorucu bir yalancı,
Beni alıkoydu, benliğimi esir etti, işte hepsi bu.

Şimdi bu satırlar, geç kalmış bir dua gibi,
Ruhumun en derinden gelen acı itirafı.
Yoğunluk, sanki ruhumun üzerine serilmiş bir ağ gibi,
Örttü üzerimi, kopardı benden her bir ikrarı.

Gözyaşımın ıslattığı o eski hatıralar,
En büyük servetim, en sarsılmaz limanım.
Biliyorum, gönlün bende bir hasretle ağlar,
Ne olur, merhamet kıl, geç kalmişlığıma...