Gönül Dediğin Şiiri - Erdem Gümüş 2

GÖNÜL DEDİĞİN

Kör sanma gönlümü, hele de şaşı,
Şehla şehla bakar, gönül dediğin,
Genç mi ihtiyar mı, bilinmez yaşı
Hem yanar hem yakar, gönül dediğin,

Kimi ala konar kimi sarıya.
Her çiçek bal vermez, konan arıya,
Sevgi karşılıklı, yarı yarıya,
İçten içe akar, gönül dediğin.

Gözde başlamaz mı, gözün yangını,
Söner mi tutuşan, özün yangını,
Susturunca dili sözün yangını,
Eli ele takar, gönül dediğin.

Tek beden tek yürek, sevdanın huyu
Sadakat selinden akarsa suyu,
Leyla'dan dolarsa Yusuf'un kuyu
Itır ıtır kokar, gönül dediğin.

Bülbül asla küsmez dikenli güle,
Ferhat'la Şirin'de yok muydu çile,
Canlar cananını kırsa da bile,
Af yoluna çıkar gönül dediğin.

Dört mevsim aynı mı, aşktaki sene,
Kar yağsa sevdaya, yaz gelir yine,
Kul Figani gibi sevmeyi dene,
Şimşek gibi çakar, gönül dediğin.

KUL FİGANİ (Erdem GÜMÜŞ)
10 .03.2015
ÖZBEKISTAN/SAMARQAND