Gönül Coşkunluğu Şiiri - Hüseyin Turhal

Seher vakti kalktım baktım cihana,
Gönül coştu yine yandı dermana.
Aşkın sırrı sığmaz oldu lisana,
Bülbül olup güle konan TURHAL'ım.

Felek bize türlü tuzaklar kurdu,
Kiminin gönlünü eyledi yurdu.
Mal, mülk hepsi yalan, fani bir derdi,
Dost arayan garip kalan TURHAL'ım.

Dost yolunda canı kurban eyleyen,
Gönül hanesine hikmet dolduran.
Ne söylese doğru sözü bildiren,
Hakka doğru giden eren TURHAL'ım.

Gözüm yolda kaldı, geldi baharlar,
Yâr sılası ırak, içim ahlar.
Ayrılığın derdi yüreği dağlar,
Ateşlere yanan yoksul TURHAL'ım.

Ezelden ebede süren bu aşkı,
Ne yapsın ki şair unutsun keşki.
Ne zaman doğsa da kalbinde meşki,
Sazın teline vuran âşık TURHAL'ım.