Sonbaharın hüznü vardı gönlümde,
Gönül, yapraklarını dökmüştü sayende,
Viran olmuştu hayal bahçem gitmenle,
Sonra bir gün, o çıkıverdi karşıma, her nereden geldiyse,
Buğulanmış bir camın teni üzerinde açılan bir pencere misali,
Aldı gönlümün buğusunu, gülümsemesiyle.
Sanki yıllardır tanıyordu onu gönlüm, öylece.
Bakakalırım giden geminin ardından;
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Devamını Oku
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta