Gönül Şiiri - Necdet Erem

Yücelere çıkıp seyran edersin.
Kendini ne sandın biçare GÖNÜL.
Ecel yokmuş gibi gezip tozarsın,
Kendini ne sandın, divane GÖNÜL.

Dün yok oldu, yarın, var mı düşünme,
Bu dünya sana yurt, olur mu GÖNÜL.
Gaflet gömleğine, sakın bürünme,
Hayat bir nefestir, aldanma GÖNÜL.

Gelenler gitti bak, sıra bizlerde,
Azrail sırayı, şaşırmaz GÖNÜL.
Bak takat kalmadı artık dizlerde,
Bu halde burada kalınmaz GÖNÜL.

Madem gideceksin sen bu dünyadan,
Gideceğin yeri bir düşün GÖNÜL.
Af ve inayeti, iste Mevla’dan,
Merhamete kavuş kurtul be GÖNÜL.

Dinle Yaratanın kudsi sözünü,
Emrine kendini, salıver GÖNÜL.
Kâbe’nin tozuna sür sen yüzünü,
Cennetin müjdesi var onda GÖNÜL.