Gönül Şiiri - Yakup Ferzan

Gönül ,
Şimdi Sen Konuşacaksın Onlar dinleyecek
Ne Acılar Sığdırdın Kalbinin Her bir Ritmine
Ne Özlemler Yaşadın acı çeke çeke..
Çok Gözyaşı Akıttın Hep İçten İçe.

Neydi Seni Zaman zaman Hoyrat Yapan,
Neydi Seni Görünmez Zincilere Vuran Gönül
Zamanla Geçer Dediğin Acımıydı
Yoksa İçine Sığdıramadığın Sevda'mıydı
Seni böyle Durmaksızın Kanatan.
Kanattıkca Canını Yakan

Kaç Dipsiz, Yanılgılara düştün düştün de
Öldün be Gönül Kaç Cenaze Kaldırdın,
Gönlünün Rıhtımından..
Kaç yükü Omuzlarında Taşıdın
Kaç Cana, Kaç Savaşta Zırh oldun da,
Bir Kendine Merhem Olamadın Gönül

Şimdi
Mermi ,mermi Şarjörüme Sürüyorum Seni
Vurgun yiye yiye düşe Kalka
Bir Arnavut Kaldırımlı Sokakta
Yürüyorum Gönül

Artık Tek bir Kurşun bile İşlemiyor,
Her bir köşesi delik deşik
harabe olmuşsun. Gönül

Uğrunda Paramparça Olduğun Kim Varsa,
Dertlerine, dert Ekleyerek,
Sana jilet Vururcasına,
Hepsi en Yakınında,
Hepsi Kalleşçe Kıydı Sana

Şimdi Sen Anlattın ya
Onlar da dinledi seni Gönül