Gönül Şiiri - Hestia Mcmurphy

Öyle bir gönül vermiş ki yaradan,
Sorgusuz sualsiz sever meye aç.
Öyle bir gönül ki kurak bir çöl,
Ardı uçurum, upuzun bir yamaç.

Ehline denk gelmeyişinin suçsuzu,
Ehlinden anlamamanın suçlusu.
Meyden içip sarhoş olmuş ama yatamamış sonsuz uykuya,
Bir kerelik olmuş sarhoşluğun tatlı uykusu.

Kendine zulmeden de kendi, zulmün tadına doymayan da,
İçindeki de zulüm bitecek korkusu.
Esarete aşık bu ahmak gönül,
Tatlı geliyor esaretin uykusu.

Artık kırmak istiyor zincirleri ve çıkmak istiyor kabuğundan,
Kaldıysa bir gram özsaygı tortusu.
Çölde vahadır sevgi bu gönle,
Sanırsın bir yudum su.

Vurmuş Neşet baba sazın teline,
Söyleyivermiş bu gönle son sözü.
"Beni eller gibi görme, sen benimsin ben senin"
O eller artık bana el ve ellerin.
Sen bana elsin, ben benim.