Ah gönül, niçin sevdin bu bahtı kara,
Gözlerin mey deryâsı, içim viranâ.
Gelmiş geçmiş günler serilmiş hânemde,
Feryâd eder dudaklarım, ey gönül habersizâne.
Bir zaman sen ile vardım bu bağda,
Çiçekler açar, dereler çağlar, yârdan bahsa.
Elin elimde değildi, gönül kayıp bir rüya,
Ahh bu hâl-i perişân, kim bilir ki nâya.
Ey gönül, feryâdın yankısı dağlarda,
Sevda serpti ruhuma, soldu yapraklarda.
Hatıralar düştü sineye, iz bırakır zaman,
Bu nedir, ey dünya, hânemde kâh nefsân.
Kayıt Tarihi : 6.9.2025 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat bazen kalbimizi en değerli anlarda sınar. Sevgi, fedakârlık ve bağlılık her zaman karşılık bulmayabilir; bazen birini sevmek, kendi sınırlarımızı zorlamak ve kendimizi unutmamakla ilgilidir. Gerçek aşkta, karşımızdaki kişi ne kadar özel olursa olsun, kendimizi kaybetmemek, kendi değerimizi bilmek en büyük derslerden biridir. Unutmayın ki, birini sevmek, onu kontrol etmek ya da sahip olmak demek değildir. Sevmek, onun varlığını hissetmek, sessizce yanında olmak ve gerektiğinde kendi sınırlarını korumaktır. Hayatın bazı kırıkları, gözden kaçan yalnızlıkları ve eksik kalan anları, bize en çok özgürlüğümüzü ve kendimize olan sevgimizi öğretir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!