Gönül Şiiri - Muzaffer Deniz

GÖNÜL

Asırlar geçse de, bu çile bitmez.
Gel ömrünü boşa, çürütme gönül.
Bu kervan bu yükle üç adım gitmez.
Bir de kızgın çölde, yūrūtme gönûl.

Bir tutulmayı gör, bilmez amanı,
Îçin için yanar, olmaz dumanı,
Kırılır dizlerim, kalmaz dermanı,
Bir de yüzüm yerde sürütme gönül.

Parmağa takmadan, gümüş hatem’i
Çöktü ayrılığın, ağır matemi.
Şaşırdım yolumu, bilmem ötemi.
Bir de temuzda kar, kürütme gönül.

Gel dinle sözümü, bu son tavsiyem
Elime ulaştı, aşktan tasfiyem.
Deniz der halim bu daha ne diyem
Bir de ardı sıra, ürütme gönül.

6+5Hece şiiri

MUZAFFER DENÎZ