Ne ki insan, neyi var ki elinde?
Varlığını veren zâtı bil, gönül
Bunca nimet içre durup yaşarken
O zât için varlığını sil, gönül.
Bilemedim, hep O'nunmuş ne varsa
Diler ise bin yıl olur, gün gönül
Alkışlarla pohpohlanıp yaşarken
At! Şöhretin, şânın ile ün gönül.
Doludizgin ilden, ile koşarken
Karakaçan bir eşeğe bin, gönül
Selamsızsın burnun değer, yükseğe
Yücelerden, aşağılara in, gönül
Hakkı ilham aldı, kutlu diyardan
Şiirlerle sen bahtiyar ol, gönül
Habîbi ki sende derin sevgisi
Bu sevgiyle tıka basa dol, gönül.
Kayıt Tarihi : 9.4.2024 08:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!