Gönül Şiiri - Gökhan Çoban

Gönül, pamuk yumuşaklığındaki bir toprağa benzer.
Eğer verim almak istiyorsan sevgi suyunu eksik etmeyeceksin.
Onu zararlı otlardan koruyacak gerekirse kanınla sulayacaksın.
Gönül tarlası o kadar geniştir ki herkes için bir şeyler eke bilirsin.
Dost için vefa,yar için cefa,RAB için dua...
Ve öyle bir an gelir ki kendini gönlünün toprağına gömersin.
Her insan kendi gönlünün bahçıvanıdır.
O gönlü bahar etmekte harap etmekte sahibinin elindedir...