GÖNLÜNÜN DÜŞTÜĞÜ YER
Yüzünü gönlünün düştüğü yere çevirdi
Ovasında, dağında kor ateşler yanıyordu
Yangınlar nehir gibi akıyordu yollarında
Ve kendini sürüyordu içindeki ateşlere
Düşüyordu kendi gönlünün düştüğü yere
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta