Gönlümün Solan Gülü Şiiri - Kalemin Hüznü

Cevapsız kaldı AŞK’a, dair bilmecelerim
Cevabını bildiğim, soru sormamalıydım
Sen derim susarım, çaresiz gecelerim
Desem de şu gönlümü artık yormamalıydım

Hayaller kurdum işte, kendimce ah boşuna
Yârin umrunda değil, bakmaz gözüm yaşına
İnanmam sunduğu bir, sofra gönül aşına
Desem de şu gönlümü artık yormamalıydım

Bilirim bu aşkın hiç, karşılığı yok sende
Yanan aşk ateşini, rüzgar söndürdü tende
Anladım senin gönlün, vallahi yokmuş bende
Desem de şu gönlümü artık yormamalıydım

Belki bir gün ararsın, sevgimi yaban elde
Kırda bahçede açan, kırmızı gonca gül’de
Görürsün nasıl harap, olup bitmiş bu yolda
Desem de şu gönlümü artık yormamalıydım

Sevgin gönlüme bahar, toprağıma can suyu
Ellerin itti beni, sonu gelmez bir kuyu
Güzel olsun Sevdiğim dediğin zatın huyu
Desem de şu gönlümü artık yormamalıydım