Gönlümü Kanatan Gün Şiiri - Kamal Ataman

Susarak ayrılış,
Kör, topal yürüyerek,
Dökük, kırık kaldırımlarda
Hafif sarhoş
Ne yaptığını bilmeden
Söyleniyor, hovardaca.
Susarak.

Sessizliğin kendisinden utanması
Bir yarım kalan müzik notası —
Belirsiz yanan sokak lambası gibi
Susarak

Lakin içinde yanarak
Serpiştirerek acının tohumunu
Yüreğimizin en dibine
Gönlümüzü tutuşturup
Nefes alamayacak şekilde
Susturarak ayrılmak

Kabirden seslenişleri duymaz
Bilmez ki — kimse, ufacık bir çocuk
Bir mezar başında neden?
Neden içer tütünden yapılma bir kağıdı
Özlemekten mi?
Daha evvel hiç görmediği bir adamı?

Susarak yok olmak
Sanki hiç olmamış gibi
Varlığı bir şeye yaramamış
Ve çekip gitmiş gibi
Ne fark eder ki?
Susarak ayrılış, dağılış.

Âdem hasret, bir bırakılmaya
Ancak hatırlayın,
en başında da nasıldır?
Zaten insan susmaya başladığında
Ayrılmamış mıdır?