Gönlüme Gölgen Düştü Şiiri - İmdat Gümüş

Hayalinle yaşardım bütün zamana inat
Fermanını bilseydi diz çökerdi kâinat
Istersen her solukta yanan yüreği kanat
Gönlüme düşen gölgen gün geçtikçe büyüyor
Sen güldükçe gül yüzün bende hüküm sürüyor

Kefen gibi sarmalar gözündeki fer beni
Lime lime edip te aslanlara ver beni
İstersen basmak için kilim diye ser beni
Gönlüme düşen gölgen gün geçtikçe büyüyor
Mekân zaman bir olmuş defterimi dürüyor

Dara düşünce başın medettim yettim sana
Zarar gelmesin diye kemiktim ettim sana
Cefan Firavun'a eş söyle ne ettim sana
Gönlüme düşen gölgen gün geçtikçe büyüyor
Sevda sancısındayım ruhumu gül bürüyor

Ayak bağımı oldum ben o yâre neyledim
Ayağı taşa gelse ona çare eyledim
İki lafından biri bin pare ol söylerdin
Gönlüme düşen gölgen gün geçtikçe büyüyor
Güneş yolun şaşırmış ardın sıra yürüyor

Ay ışığında akşam izlerini severdim
Sermayem yüreğimdi onu tek sana verdim
O zulümden ördüğün çarmıha beni gerdin
Gönlüme düşen gölgen gün geçtikçe büyüyor
Senden ayrı bu beden, inan her gün çürüyor.