Ve o yorumu yazan… bendim.
Sadece bir kelimeydi belki, sadece bir gülümseme niyetineydi ama meğer bir hikâyenin ilk cümlesiymiş…
Kim derdi ki bir yorum, bir kalbin içinde bu kadar yer bulur, bir yıl sonra hâlâ bu kadar anlam taşır?
Ben o gün sadece içimden geleni yazmıştım.
Ama bugün görüyorum ki, sen onu kalbine koymuşsun.
Keşke daha önce tanışsaydık...
Daha çok birlikte gülseydik, daha çok sarılsaydık,
Daha çok sabaha birlikte uyanıp, gecelere birlikte uyusaydık.
Seninle bir ömür yetmiyor bana.
Seninle geçireceğim her saniyeyi ömrümün en kıymetlisi sayıyorum.
Senin kurduğun her hayalin içinde bir yerim var benim…
Seninle kurduğun o evin mutfağında, kahvaltı hazırlayan kadın benim…
Kapı aralığından çocuk sesleri gelirken, arkamdan sarılıp saçlarıma gömülen de sen...
Senin yazdıklarını her okuyuşumda, gözlerimi kapatıp oraya gidiyorum.
Evin bahçesindeyiz…
Günaydın yüreği dualarla çarpan adam… 🍀
Okuduğum her kelimede kalbime dokunan bir sızı vardı,
Bir yanda minnetin, bir yanda bana adanmışlığın,
Ve ben, bir insanın duasında bu kadar derin yer bulmuşken
Nasıl sessiz kalayım buna?
Ve o kalbin sesini ben yüreğimin en derin yerinde duyuyorum.
Senin sevgini her gün çiçek gibi içimde büyütüyorum…
Varlığına değil, varlığına yakışan yüreğine aşığım ben.
Sadece bana değil, duaya benzettiğim bu sevgiye minnettarım.
Seninle geçen her an ömrüme işlenmiş dua gibi, huzur gibi…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!