Gönlümde İstanbul, Dilimde Dua

Gün doğmadan yola düştüm Gülhane’nin gölgesinden,
Süzülüyordu sabah, tarihin sessiz nefesinden.
Serinlik indi usulca Ayasofya’nın taş kubbesine,
Kalbim, ilk ezanla eğildi; secdenin derin sesine.

Sultanahmet’te yürürken, her adımda tarih uyanır,
Gökyüzü duaya durur, maviyle sarılır anılar.
Bir çocuk simit satar, martılar böler zamanı,
İstanbul, eski bir duanın tekrar eden niyazı.

Topkapı’nın avlusunda rüzgâr geçmişi fısıldar,
Her köşe bir sır taşır, her pencere vuslat arar.
Bir sultanın sabrı gibi diz çöker zaman önümde,
Kalbim, hırkasıyla örtünür mukaddes bir öncüde.

Yerebatan Sarnıcı’nda yansır suretim suya,
Karanlıklar içinde niyet yürür duaya.
Her damla bir ayet gibi yankılanır taşta,
İnsan anlar o an: dua, kalpte başlar başta.

Kapalıçarşı’da değil, altın aramadım bu defa,
Tesbihte gizli huzuru buldum her eski rafta.
Kalbim tarttı terazide; elmas değildi esas,
Sabırla işlenmiş sözlerdi en gerçek miras.

Eminönü’nde çay içtim, bekleyişle rıhtımda,
Bir vapur yanaşırken sustum, daldım İstanbul’a.
Kürek sesleri arasında aktı içim boğaza,
Gönlüm sular kadar derin, sessiz bir ihtizaza.

Galata’ya yürüdüm; taşlar altında zaman,
Her taş, tarihe yazılmış mühürlü bir ferman.
Karaköy’den esen yel kokunu taşır gibiydi,
Ne çok susar insan bazen, kalabalık içindeydi.

Taksim’de yürürken, kalbim kalabalığa aykırı,
Her sokakta bir özlem, her bakışta nazar kırığı.
Bir şiir fısıldadı rüzgâr kulağıma yavaşça:
“İstanbul sustuğunda bile konuşur bakışla.”

Eyüp Sultan’da eğildim, bir asrın önünde secde,
Her dua bir hicret gibi, her kelime yüce hece.
Kabirler arasında değil, içimde gezdim o an,
Bir adım daha yakındım rahmete, vuslata, zamandan.

Pierre Loti’de çay içtim, gözümde Haliç’in rengi,
Gönlüm semada dönerdi, düşünceyle bir derviş gibi.
Susmak bazen yetmedi, baktım sadece uzun,
İstanbul sustuğunda, en güzel yazım O’nun.

Çamlıca Camii’nde yükseldi göğe selâm,
Her kubbe içimin yankısı, her minarede ilham.
Ay ışığında secde ettim, kalbimle baş başa,
Ne Ay görsün gözyaşımı, ne gece duysun tasa.

15 Temmuz Köprüsü’nde durdum, yürek gibi yüksek,
Her adımda bir duayla yankılandı gerçek.
Sular altımda aktı, zaman üstümde durdu,
Bir milletin secdesiyle İstanbul yeniden yoğruldu.