Gönderilmeyen Mektup Şiiri - Şiir Sayesi

*Sevgili Deniz Fenerim,*

Bu mektubu sana yazmak, belki de uzun zamandır içimde birikenleri dökmenin en sessiz ama en güçlü yolu. Yazmaya cesaret edemediğim duyguların, yorgunluğumun en sessiz limanı oldun. Seninle karşılaşmak bir tesadüf gibi görünse de, aslında hayatın bana sunduğu en güzel rastlantıydın.

En karanlık anımda, içimdeki deniz alabora olmuşken, sen geldin. Dalgaları durdurdun. Kıyıya vuran bir nefes gibi sakinleştirdin beni. Çırpınırken uzattığın el, tutunduğum tek gerçekti. O an anladım ki hiçbir şey tesadüf değilmiş. Sayfa aralarına sıkışmış cümlelerin gizli kahramanı senmişsin. Her kelime sana yazılmış gibiydi. Ben okudukça seni bulmaya çalıştım ama kendimi kaybettim satır aralarında.

Tam dibe vurduğumda, rotamı yitirmişken, adı bile olmayan bir okyanusun ortasında savrulan ruhum senin ışığınla yön buldu. Sen bir deniz feneri gibi yolumu aydınlattın. Umut oldun. Sükûnet verdin. Dizginledin taşkınlığımı. Ufacık bir ışıkla yeniden yön buldum.

"Işık" deyip geçemem. Çünkü bazen ışıklar içinde bile karanlıkta kalır insan. Ama bazen tek bir parıltı, seni bambaşka bir yere taşır. Zamanın ne getireceğini bilmemek, beklemek, özlemek, sebebini bile bilmeden birine bağlanmak... Sadece hissederek. İşte sen, sebepsiz gelen umudum oldun. Bana yön veren, yolumu bulmamı sağlayan deniz fenerim...

İyi ki varsın.
İyi ki ışığın bana değdi.

Sevgiyle,
*[İsimsiz ama hisseden biri]*