Gönderilmeyecek Bir Mektup

Sevgili kim olduğunu bilmediğim,

Bugün seni düşündüm.
Kim olduğunu bilmiyorum ama sanki bir yerlerde var olduğunu hissediyorum.
Belki hiç karşılaşmadık.
Belki aynı şehirde, aynı durakta bekledik bir zamanlar.
Ama o gün bakmadık birbirimize.
Bazen insanlar göz göze gelmez ya, işte öyle.

Sana bu mektubu yazmak için hiçbir nedenim yok.
Yalnızca içimde tutamadığım birkaç kelime var.
Biri duysun değil de, biri "anlasın" istiyorum.
Anlamanın sesi çok daha sessizdir çünkü.
Soru sormaz, açıklama istemez.
Sadece yanında durur.

Bugün penceremi açtım.
Dışarısı biraz serindi ama içimde tuhaf bir sıcaklık vardı.
Uzun zaman sonra ilk defa, bir şeyleri özlemeden durabildim.
Bu küçük bir adım belki ama, benim için kocaman.
Sen de böyle anlar yaşadın mı hiç?
Hiçbir şeyin eksik hissettirmediği bir gün?

Çocukken daha çok mektup yazardım.
Cevap gelmese bile yazardım.
Şimdi büyüdüm ve kimseye yazmıyorum.
Ama sana yazmak istedim, çünkü sen kimse değilsin.
Sen, belki de herkesin içinde taşıdığı o suskun tarafsın.

Ben iyi değilim ama kötü de değilim.
Sadece biraz yorgunum.
Sanki dünya çok konuşmuş da, ben hepsini dinlemişim gibi.
Kendi sesime sıra gelmemiş gibi.

Eğer bir gün bu mektubu gerçekten birileri okursa
bil ki bu kelimeler seni çağırıyor.
Belki sen de bir pencere kenarında
aynı sessizliği duyuyorsundur.

Ve eğer beni bir yerlerde anlıyorsan,
o da yeter.

Sevgiler,
bir hayalet gibi yaşayan biri.