Gönül Kimi Severse Şiiri - Ahmet Eser

gönül kimi severse…
gönül, kimi severse onda kalır,
bir bakış yeter bazen, içini yakar.
zaman geçer, yıllar akar,
ama o bir çift göz, hâlâ seni arar.

gönül durmaz, uslu çocuk değil,
bir yanlış sözle kırılır, bir gülüşle delil.
sevmek kolay mı sanırsın ey sevgili?
gönül ister, ama dünya hep engelli…

bir adım gelir, yüz adım gider,
gönül durur, sabreder, bekler.
hiç ses etmeden sever,
bir gün belki döner diye hayale değer.

gönül kimi severse, güzelliği orada görür,
ne bir kusur duyar, ne bir günah görür.
öyle bir sevda bu; içini öyle örür,
herkes gider, o hâlâ orada durur…

çünkü gönül dediğin, akılla ölçülmez,
bir defa düşerse, kolayca çözülmez.
bir adı anı olur, bir sesi özlem,
bir kokusu geçmez… geçse de silinmez.

gönül...
sana da oldu mu böyle?
birini sevdin de
kendinden bile vazgeçtin mi söyle?