Gömülüyordum Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir rüya gördüm dün gece,
Ne bir ses vardı, ne bir hece.
Ağır ağır örtülüyordum,
Toprak değil, düşüncelerle boğuluyordum.

Her anı, soğuk bir avuç kumdu,
Üzerime atılan, beni susturan buydu.
Ne bir kürek sesiydi duyduğum,
Ne de merhametli bir elin telaşı.

Sadece kendi içimin uğultusu.
Çırpınmadım.
Çünkü biliyordum, gelen giden yoktu.
Bu çukuru kazan, bizzat bendim.
Bu daracık mezar, bilincimin ta kendisiydi.

Uyandım...
Ama nefesim hala toprağa bulanmış.
Gözlerimi açtım ama zifiri karanlıktayım,
Ve hala, kendi zihnimin altında,
Gömülüyorum.