Gömülsem Gözlerine Şiiri - Devran Kurtuluş

Hüznün bulaştığı duvarlar nasıldır bilir misin sen ?
Dört yanın nasılda gece gündüz rutubet kokar.
İçine içine nasıl alır tavan gözbebeklerini,
İnce bir sızıyla kalp nasıl da cayır cayır yanar ?
Sen gökkubbeyi üzerine çökerken gördün mü hiç ?
Hiç merak ettin mi şairler neden hep hüzzam şiirler yazar ?

Oysa istemez miyim ?
Mavi bir gök tasvir etsem sana,
Saf ve duru bir deniz.
Çiçeklerle bezeli bir portrenin tam ortasına seni koysam, iliştirsem yanına kendimi.
Öyle yan yana otursak bir bankta.
Elimizde çay, sende simit bende cigara.
Dizlerin dizlerime değdiğinde titresem,
Sen o an deprem oluyor zannetsen.
Kim sarılıp öpüşmek istemez korku ve heyecanla yol ortasında.
Çekip bir bir yıldızları asıldıkları yerden,
Bu senin aydınlığındır diyerek güneşi tutup kondursam başına.
Ay'ın sen olduğu bir gecede yakamoza dursam ben.
Bir kıza umut olsam bir oğlana düş.
Çilek koksa sana nefesim.
Senin ki zaten nefis.
Tansiyonum düşüp bayılsam dizlerine.
Bundan güzel ölüm mü olur ?
Toprak tükenmiş olsa da gömülsem gözlerine.