Gölümdeki Leyla Şiiri - Ahmet Çelik

Bir deli rüzgâr esti gönlüme od atarak
Perişan etti halim aşa ağu katarak
Kanatan dikenleri bir çıkıp bir batarak
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldı ne de çöl.

Uzaklarda arayıp macerayı severdi
Hayallere aldanıp hiç olmazı överdi
Kaybolunca serapı dizlerini döverdi
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldı ne de çöl.

Hayırlardan kaçardı şerleri hiç bilmezdi
Atını dağa sürer doğru bir şey görmezdi
Atardı mendilleri gözyaşlarım silmezdi
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldı ne de çöl.

Hasretin biter diye güllerden fal tutardım
Sensiz kara bedeni bir kuruşa satardım
Kaktüs çiçeklerinin üzerinde öterdim
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldı ne de çöl.

Çekiç keser işlemez elmastan sert yapısı
Vurulmakla bir türlü açılmaz ki kapısı
Ulaşmak istiyorum karanlıkta tapusu
Ahh Leyla diyemeden ne yol kaldı ne de çöl.

22.01.2011
Ahmet Çelik
Ceyhan